Om half negen afgesproken in de lobby van het hotel met mijn 2 buurvrouwen. We lopen richting bushalte en bestellen bij een kraampje, waar alleen locals hun thee kopen, drie koffie. Het kost enige moeite om de beste man er van te overtuigen dat ik echt geen melk en suiker hoef maar uiteindelijk heb ik dan toch mijn bekertje oplos koffie voor maar 10 rupee. Na 5 minuutjes komt de eerste bus. We stappen in de bijna lege bus, maar worden vreselijk aangestaard door de aanwezigen in de bus. Het is ongeveer een uur rijden naar de eind bestemming en zo halverwege is de bus al gezellig druk. De eindbestemming is de Karni Mata tempel ook wel derattentempelgenoemd. Het verhaal achter deze tempel is dat lang gleden een maharadja aan de bevolking om hulp vroeg en die vervolgens niet kreeg. Hij was zo boos dat hij zei dat iedereen voortaan als rat zou reïncarneren. De mensen geloven dus dat de ratten in de tempel de reïncarnaties van hun voorouders zijn. Als we bij de tempel aankomen nemen we nog een lokale koffie met een soort pastei. Ik wil wel pittige saus over mijn pastei hebben. De verkoper pakt een roestige schaar en knipt de pastei aan stukken en gooit er een pittig sausje over. Dus..... Voor de zekerheid maar wat extra cola drinken vandaag. Als we uitgegeten zijn gaan we de tempel in. De schoenen gaan weer uit en zat ik een paar dagen geleden nog te klagen over een paar duivenpoepjes in de Karni Mata tempel lopen een paar duizend ratten. De ratten zijn wel wat kleiner dan ik verwacht had en het is ook geen bewegende wollen vloer waar je overheen loopt maar overal waar je kijkt lopen ratten. De lokalen strooien in de hoeken een soort vogelzaad en vullen groteschalenmet melk. De ratten zijn gewend aan mensen en je kunt heel dichtbij komen om foto's te maken. Omdat we zo vroeg zijn, zijn we de enige toeristen en worden veel aangesproken door Indiërs. Wat me al heel erg snel opvalt is dat de Indiërs heel erg aardig zijn. In hun beste engels vragen ze waar we vandaan komen en waarom we het niet koud hebben want het is maar 25 graden. Een Indiër wil dat we met hem mee komen, hij heeft dewitte ratgespot en het brengt dubbel geluk als je die gezien hebt (als een rat over je voet loopt brengt dat geluk). We hebben dik ander half uur door de tempel gelopen (letterlijk door de rattenkeutels en urine) en vinden het wel mooi geweest. Op een bankje mijn sokken uitgedaan en direct weggegooid en mijn voeten ingesmeerd met een flinke scheut desinfecterende handgel en weer de lokale bus terug naar het hotel genomen Yok Yieng en in delen de zelfde verslaving, namelijk cashewnoten. Als we een kraampje voor de tempel zien, lopen we er heen in de hoop dat deze man cashewnoten verkoopt. Het kraampje ligt vol met snoep en noten en beginnen met zoeken. De verkoper roept al snel: "food for rat, you buy?" We Schieten in de lach en lopen naar de bus. De bus zat al bijna vol en eigenlijk zijn we de hele terugrit constant aangestaard door de lokale die niet begrepen dat wij de lokale bus nemen. Terug naar het hotel gelopen,opgefrist en de stad ingelopen voor de lunch. We gaan naar een lokaal eettentje en omdat ik best wel trek heb neem 2 kleine gerechten: aardappelpakora, 2 samosa's extra pittig en een glas bananenlassi. Eindelijk heb weer eens iets gegeten wat echt pittig is. Na de lunch lopen we naar hetJunagarth Fort, ook wel het rode fort genoemd, een van de mooiste bezienswaardigheden van Bikaner. Het is inmiddels al half vier en echt druk is het niet meer. We gaan redelijk snel door het fort heen, van buiten af ziet het er heel mooi uit, maar de binnenkant is niet heel bijzonder. We lopen daarna nog even over de markt en kopen wat sinaasappels, wortels en nog wat lokaal fruit en eten dat met colaatje op op het dakterras van het hotel. We nemen vervolgens de tuktuk richting station street het niet toeristische gedeelte van het centrum waar de Indiërs zelf uit eten gaan. We zoeken een leukrestaurantjemetopen keukenen ook hier worden we hier heel erg aangestaard. We bestellen Thali, een bord met verschillende soorten curry en verschillende soorten brood voor een bedrag van 150 rupee nog een lassi er bij van 20 rupee terwijl ik de avond er voor nog dik 1000 rupee kwijt was. Zelden zo lekker gegeten, zo simpel en toch zo lekker. Afgesloten met een koffie en de tuktuk terug naar het hotel genomen. Een zeer geslaagde vakantiedag, zo goed heb ik ze sinds china niet meer meegemaakt.