's Ochtends staat er een citytour op het programma en omdat Varanasi ook één van de hoogte punten voor mij van India is ga ik eens een keertje met de groep mee. Varanasi ook voor het Boedisme een belangrijke stad (Buddha is zijn carrière hier gestart) en als we in de bus zitten horen we dat de Dalai Lama ook in Varanasi is en dat er een kleine kans is dat we hem ook gaan zien.

We gaan naar de Dhamek Stupa er zijn veel Boedisten en ik meen zelfsTibetanente herkennen. We lopen een tijdje rond, er is niet heel veel over van vormalige klooster dus er is weinig te zien ook geen Dalai Lama. dus licht teleurgesteld terug naar het hotel. De vakantie zit er bijna op en omdat ik alleen maar lokaal eten heb gegeten tracteer ik mezelf op Mc Donnalds. De keuze is niet zo uitgebreid als bij ons, geen rund- en varkensvlees hier. Het enige wat je hier kunt krijgen zijn een McChicken en Visfilet. Ik neem de spicy McChicken, en die is goed spicy. Hoewel ik altijd extra spicy vraag, durven ze toeristen vaak niet echt spicy eten te serveren.

Aan het eind van de middag staat een fietsriksja tocht naar het centrum van de stad op het programma, gevolgd door een boottocht over de Ganges. Het is een half uurtje fietsen en dan zijn we in het drukke centrum. We lopen door de mensenmassa richting de rivier. Bij een rustig stukje aangekomen staat er eenjonge stiervoor me en ik neem een foto. Daar is deze stier niet van gedient en hij wil me een kopstoot te geven. Door een snelle stap opzij kan ik het grootste gedeelte van de kopstoot ontwijken en schampt hij alleen mijn rechterzij. Ik kan er wel om lachen loop door naar de boot. De Ganges is een heilige rivier maar ook één van de meest vervuilde rivieren al denken ze daar in India heel anders over. Tijdens de boottrip staan er langs de oever overal mensen te baden terwijl ook de riolen van de steden gewoon n deze rivier uitmonden. Dan zijn er ook nog de crematies langs de oever. Hindoes geloven dat als je in as in de Ganges wordt uitgestrooid, je niet meer reïncarneert maar dat de ziel dan naar de hemel gaat en daarom willen veel Hindoes in Varanasi gecremeerd worden. Nu had ik de Hindoe crematies in Nepal al gezien dus was dit niet echt schokkend om te zien maar sommige reisgenoten konden amper bevatten at er daadwerkelijk gebeurde. Voor ons is een crematie een trieste gebeurtenis maar voor Hindoes en Boedisten is het een nieuw begin. De Manikarnika Ghat is de belangrijkste plaats in Varanasi om gecremeerd te worden en op het moment dat wij er langs voeren, telde de onze reisleider 14 crematies. Het is inmiddels bijna donker en de grote vuren lichten de gebouwen. Ook hier is het kastensysteem nog steeds duidelijk aanwezig. Mensen van een lagere worden buiten op de grond gecremeerd, de wat hoge kaste op een verhoging en de hoge kaste in een gebouw.

We varen terug naar het startpunt van de boottocht om eenPujaritueel te zien wat elke avond wordt uitgevoerd. Het is een ritueel om liefde en devotie te uiten. Het is ook een middel om onze negatieve neigingen te boven te komen en om de negatieve energieën die ons leven beïnvloeden te minimaliseren. Door een puja te doen worden spirituele gedachten en vibraties om ons heen gecreëerd. Deze spirituele krachten elimineren de negatieve invloeden in ons leven.

Er hangt een bijzondere sfeer die ik niet goed kan beschrijven, een hele blije, positieve sfeer, het voelt gewoon heel goed. Overal staan Sadu's die sfeer nog een extra dimensie geven. DeSadu'sdie niet op de foto willen zijn echt, deSadu'sdie voor geld op de foto willen zijn fake. maar helaas moeten we terug naar het hotel maar ik was graag langer gebleven.