Deze ochtend staat er een fietstocht op het programma. Na het ontbijt lopen we richting de fietsen. Bij aankomst zien we dat we mountainbikes krijgen. Verharde wegen kennen zier niet, alleen modderpaden in alle soorten en maten. We rijden ongeveer 2 uur over hele smalle modderpaatjes tussen de bananen plantages. Ook in Oeganda is het kerstvakantie en uit de meest armzalige hutjes, rennen kinderen naar buiten om te zwaaien. We lunchen met een Rolex, een typisch Oegandese snack. Een rolex is een chiapati (pannenkoek) met daarop een omelet, gebakken kool en tomaat en avocado. Omdat de pannenkoek daarna opgerold wordt noemen ze het een rolex. 's Middags brengen we een bezoek aan de markt in Jinja. We rijden naar de markt met lokaal openbaar vervoer. Ik dacht dat ik alle vormen van van openbaar vervoer ondertussen wel kende maar deze variant van fietstaxi was nieuw voor mij. Een normale fiets met een grote bagagedrager en een kussen. Gelukkig is het niet ver rijden want echt comfortabel zit het niet. Na een uurtje over de markt gelopen te hebben zijn we wel klaar en gaan we terug naar het hotel. Reisgenoot Bart en ik hebben aangegeven dat we graag zoveel mogelijk lokaal willen eten. Frank heeft daarom geregeld dat we bij een gewone familie mogen eten. In een klein stenen huisje staan een twee simpele tafels en twee houten bankenen de kippen worden op het laatste moment nog even buiten gezet. Het huisje heeft geen elektriciteit dus ruimte wordt verlicht door 2 kleine kaarsjes. We krijgen een traditionele Oegandese maaltijd van Matoke (gekookte groene bananen puree) rijst, posho (maïsmeel puree), kip en pindasaus.

Onderweg zijn we een lokaal cafeetje langs gereden genaamd Franks pub. Bart, reisleider Frank en ik hadden al gegrapt dat we daar 's avonds wat zouden gaan drinken dus zo gezegd zo gedaan. Een lokaal cafe in Oeganda is maar een paar vierkante meter groot en meestal staat er een bankstel en wat tuinstoelen. Grote verbazing als er twee blanken binnenstappen en twee lokale bezoekers moeten plaatsmaken zodat wij op de bank kunnen zitten. Waarschijnlijk zijn we de eerste 2 blanken bezoekers ooit en de vijf lokale bezoekers willen echt alles van ons weten. Als Bart zegt dat hij bij de rijkswacht werkt zijn ze pad echt onder de indruk en krijgen gratis bananengin aangeboden. Erg sterk maar wel lekker. Vervolgens zijn we naar een populaire club in het centrum van Jinja gereden. Bart en ik waren de enige twee blanken en hadden veel aanspraak en het was erg gezellig.